สุภาษิตไทยหมวดหมู่ ม. มีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว
มีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว หมายถึง
สุภาษิต “มีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว” หมายถึง คนที่มีทรัพย์สมบัติเพียงเล็กน้อย แต่กลับมีความหวาดระแวงและกังวลอย่างหนักว่าทรัพย์สินที่มีอยู่นั้นจะสูญหายหรือไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิต กังวัลจนนอนไม่หลับเพราะกลัวทรัพย์สินไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิต
เปรียบเสมือนคนที่มีทรัพย์สินหรือสมบัติอันมีค่าเพียงเล็กน้อย (มีทองเท่าหนวดกุ้ง) แต่กลับนอนไม่กลับเพราะกังวลอย่างมาก (นอนสะดุ้งจนเรือนไหว) กลัวว่าสมบัตินั้นจะประทังชีวิตพอหรือไม่ กล่าวคือ “มีสมบัติเพียงเล็กน้อย แต่กังวลจนนอนไม่หลับ” นั่นเอง

ที่มาของสุภาษิต
มาจากการเปรียบเทียบที่แสดงให้เห็นถึงความทุกข์ใจของคนที่มีทรัพย์สินน้อยมาก โดยที่ “ทองเท่าหนวดกุ้ง” สื่อถึงการมีทรัพย์สมบัติเพียงน้อยนิดแทบไม่พอประทังชีวิต
ส่วน “นอนสะดุ้งจนเรือนไหว” ไม่ได้สื่อถึงความหวงแหนเพียงอย่างเดียว แต่ยังหมายถึง ความกังวลอย่างรุนแรงจนนอนไม่หลับ หรือหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา ว่าสมบัติชิ้นเล็ก ๆ ที่มีอยู่นี้จะหายไป หรือไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิตในวันข้างหน้า ซึ่งความกังวลนี้มีผลกระทบทางจิตใจรุนแรงเกินกว่าขนาดของทรัพย์สินที่เล็กน้อยนั้นจะนำมาเปรียบได้
ดังนั้น ที่มาของสุภาษิตจึงต้องการสื่อถึงสภาวะที่คนมีน้อยจึงยิ่งกังวลอย่างหนักว่าตนจะขาดแคลนจนไม่เป็นอันหลับอันนอน
ตัวอย่างการใช้สุภาษิต
- เธอลงทุนในหุ้นไปแค่ไม่กี่พันบาท แต่โทรมาเช็กราคาแทบทุกชั่วโมง แบบนี้มันเข้าทำนอง ‘มีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว’ เลยนะ
- ทั้งที่ได้เงินเดือนมาแล้ว แต่เงินนั้นต้องรีบไปจ่ายหนี้แทบทั้งหมด เหลือไว้แค่นิดหน่อยให้พอหายใจ ทำให้เขานอนไม่หลับทุกคืน เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องฉุกเฉิน นี่คือชีวิตที่มีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว
- เขามีแหวนทองคำที่แม่ให้ไว้เพียงวงเดียวเป็นสมบัติชิ้นสุดท้าย และกลัวว่าถ้าแหวนหายไปแล้วจะไม่เหลืออะไรเลย นี่ไม่ใช่แค่หวงแหน แต่เป็นการกังวลว่าจะขาดที่พึ่ง จึงเข้ากับสุภาษิตมีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว
- คนจนที่ต้องผ่อนจ่ายรายวันเพื่อเอาตัวรอด พอมีเงินติดตัวนิดหน่อยก็กังวลว่าจะถูกขโมยหรือใช้หมดไปอย่างรวดเร็ว เพราะนั่นคือทุนเดียวที่มี นี่แหละมีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว
- แม่ค้าคนนั้นมีเงินเหลือแค่พอจ่ายค่าเช่าร้านงวดเดียวเท่านั้น เธอถึงได้นั่งกุมขมับ กลัวว่าพรุ่งนี้จะขายไม่ได้จนต้องปิดร้านไป นี่คืออาการของคนมีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหวอย่างแท้จริง

