สำนวนไทยหมวดหมู่ บ. บ้าหอบฟาง
บ้าหอบฟาง หมายถึง
สำนวน “บ้าหอบฟาง” หมายถึง การกระทำที่แสดงถึงความโลภ หรือความอยากได้อยากมีสิ่งต่าง ๆ โดยไม่คำนึงถึงความเหมาะสมและความจำเป็น เปรียบเสมือนคนที่หอบฟางจนล้นมือหรือมิดตัว ทั้งที่ไม่จำเป็นต่อชีวิตมาก โดยไม่สามารถควบคุมหรือจัดการได้ เหมือนคนที่บ้าเห็นสิ่งใดเป็นของมีค่าและต้องการเอามาทั้งหมด กล่าวคือ “คนบ้าสมบัติ เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าจะเอาทั้งนั้น, หรืออาการของคนที่หอบหิ้วสิ่งของพะรุงพะรัง” นั่นเอง
ที่มาของสำนวน
มาจากการเปรียบเทียบกับคนที่หอบฟางมากมายจนเกินตัวจนแทบจะมิดตัวหรือหอบหิ้วสิ่งของพะรุงพะรัง เพราะเห็นทุกอย่างสำคัญ เห็นเป็นของมีค่าไปเสียหมด อยากเก็บไว้เป็นเสียหมด เหมือนคนที่บ้าและไม่สามารถควบคุมความต้องการของตัวเองได้
ฟางในที่นี้เปรียบเสมือนสิ่งของที่ไม่มีความจำเป็นหรือไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้มากมาย หรือสมบัติสิ่งของ ฯลฯ แต่คนที่ “บ้าหอบฟาง” กลับเห็นว่าเป็นสิ่งที่มีค่าหรืออยากได้ทั้งหมด แม้จะมากเกินไปและลำบากในการพกพาหรือใช้งาน
ตัวอย่างการใช้สำนวน
- เขาบ้าหอบฟางจนเกินไป พยายามเก็บทุกอย่างในบ้านโดยไม่ทิ้งอะไรเลย แม้แต่ของที่ไม่ใช้แล้ว (หมายถึงคนที่เก็บสิ่งของเยอะเกินไปโดยไม่คำนึงถึงความจำเป็น)
- จอมใจบ้าหอบฟางเก็บสมบัติจากการเดินทางกลับมาทุกครั้ง พวกของเก่า ๆ ที่ไม่เคยใช้ ก็ยังเก็บเอาไว้จนเต็มบ้าน (ใช้เมื่อคนเก็บสิ่งของมากมายจนไม่จำเป็นต้องเก็บ)
- เขาบ้าหอบฟางเก็บสมบัติที่หาได้ทุกชิ้น ทุกครั้งที่ไปเที่ยวกลับมาจะมีของเก่าๆ มาฝากทุกคนในบ้าน (สะท้อนถึงคนที่มีความอยากเก็บสิ่งของทุกชนิดจนเกินตัว)
- ยายนิดเธอบ้าหอบฟางเก็บของเก่าเก็บสมบัติจากยุคสมัยเก่า ๆ ไว้เต็มบ้านจนไม่มีที่ว่าง (การเก็บสิ่งของเก่า ๆ ที่ไม่ได้ใช้แล้วเก็บไว้จนกลายเป็นภาระ)
- บางครั้งก็สงสัยว่าทำไมพ่อถึงบ้าหอบฟางเก็บสมบัติทุกอย่างไว้ในบ้าน ทั้งที่มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย (ใช้เมื่อคนเก็บของมากเกินไปจนกลายเป็นภาระและไม่มีคุณค่าที่แท้จริง)