สำนวนไทยหมวดหมู่ พ. พอก้าวขาก็ลาโรง
พอก้าวขาก็ลาโรง หมายถึง
สำนวน “พอก้าวขาก็ลาโรง” หมายถึง คนที่ทำอะไรอืดอาด ยืดยาด โอ้เอ้ ชักช้าไม่ทันเหตุการณ์ จนทำให้เสียโอกาสหรือพลาดสิ่งที่ควรทำ เปรียบเสมือนผู้ที่ก้าวขาออกจากบ้านจะไปโรงละคร แต่โรงละครก็เลิกแสดงเสียแล้ว กล่าวคือ “คนที่ชักช้าทำให้เสียการ, พอยกขาก็ลาโรง ก็ว่า” นั่นเอง
ที่มาของสำนวน
มาจากเปรียบเปรยถึงผู้ที่มัวแต่โอ้เอ้ เตรียมตัวช้า ไม่รีบร้อนจนเสียเวลาเกินไป อย่างกว่าจะก้าวขาออกจากบ้านเพื่อนไปดูโรงละคร โขน ละคร หรือการแสดงลิเก การแสดงก็เลิกไปเสียแล้ว เพราะมัวแต่แต่งหน้า ทาแป้ง หรือเลือกเสื้อผ้าที่จะสวมใส่
การเริ่มต้นช้าเช่นนี้ทำให้พลาดสิ่งที่ควรจะได้ทำ เปรียบได้กับคนที่ทำอะไรอืดอาด ยืดยาด ชักช้าไม่ทันเหตุการณ์ จนทำให้เสียโอกาสหรือพลาดสิ่งสำคัญ สำนวนนี้จึงสะท้อ พฤติกรรมของผู้ที่ขาดความรอบคอบและรีบเร่ง ทำให้ไม่ทันต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัว
ตัวอย่างการใช้สำนวน
- เขาตั้งใจจะไปงานวัดที่อยู่ไม่ไกลจากบ้าน แต่มัวแต่มานั่งเลือกเสื้อผ้าและจัดกระเป๋า พอก้าวขาก็ลาโรง เพราะงานเริ่มไปแล้วและคนก็เริ่มกลับบ้านกันหมด
- น้องสาวอยากไปชมการแสดงลิเก แต่พอแต่งหน้า ทาแป้ง และเลือกเครื่องประดับหลายรอบ พอก้าวขาก็ลาโรง การแสดงเริ่มขึ้นแล้วและเธอพลาดโอกาสไปโดยปริยาย
- เพื่อนตั้งใจจะไปดูหนังในตอนเย็น แต่มัวแต่เตรียมขนมและเลือกรองเท้า พอก้าวขาก็ลาโรง โรงภาพยนตร์ปิดรอบที่เขาต้องการชมพอดี
- เด็กหนุ่มอยากไปสวนสาธารณะเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมวาดภาพ แต่พอจัดกระเป๋าและเลือกอุปกรณ์ พอก้าวขาก็ลาโรง เพราะกิจกรรมเริ่มไปแล้วและเขาไม่ทันเข้าร่วม
- เธอตั้งใจจะไปซื้อขนมร้านดังใกล้บ้าน แต่มัวแต่เลือกกระเป๋า รองเท้า และจัดทรงผม พอก้าวขาก็ลาโรง ขนมหมดขายและร้านปิดก่อนที่เธอจะไปถึง