สำนวนไทยหมวดหมู่ ป. ปากหอยปากปู
ปากหอยปากปู หมายถึง
สำนวน “ปากหอยปากปู” หมายถึง คนที่ชอบซุบซิบนินทาพูดเล็กพูดน้อยมุมมิมริมปาก แต่ก็ไม่มีความสลักสำคัญอะไรมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ หรือให้ใครมาสนใจ เปรียบเสมือนการที่หอยและปูมีปากแต่ไม่สามารถส่งเสียงได้ดัง หรือเสียงที่ออกมามีขนาดเล็กจนไม่สามารถสร้างผลกระทบหรือได้รับความสนใจจากใครได้ กล่าวคือ “การชอบนินทาเล็กน้อยมุมมิมริมปาก” นั่นเอง
สำนวนนี้ยังมีอีกความหมายหนึ่งคือ “การที่ไม่กล้าพูด, พูดไม่ขึ้นหรือพูดไม่มีใครสนใจฟัง เสียงเล็กเสียงน้อย (ใช้แก่ผู้น้อย)”
ที่มาของสำนวน
มาจากการเปรียบเทียบปากของหอยและปูเป็นสัตว์ที่เล็กที่แม้จะมีปากแต่ไม่สามารถส่งเสียงได้ดังหรือมีผลกระทบ จึงเปรียบเปรยถึงการพูดของหอยและปูจึงเหมือนเสียงที่เล็กมากจนไม่มีใครสนใจหรือฟัง สิ่งนี้ถูกนำมาใช้เปรียบเทียบกับคนที่ชอบนินทาหรือพึมพำเองเบา ๆ
และคนที่พูดไปก็เหมือนไม่มีความหมายหรือไม่ได้รับความสนใจจากผู้อื่น โดยเฉพาะเมื่อพูดในเรื่องที่ไม่สำคัญหรือเป็นการนินทาเล็กน้อย
ตัวอย่างการใช้สำนวน
- พอสมชาย พูดถึงปัญหาบริษัทไปเรื่อย ๆ ทุกคนก็แค่ฟังผ่าน ๆ เพราะรู้ว่าเขาชอบนินทาเล็กน้อย เหมือนปากหอยปากปูที่ไม่มีใครสนใจ (การพูดในเรื่องเล็กน้อยที่ไม่ส่งผลกระทบทำให้ไม่มีใครสนใจ)
- นัทชอบนินทาพึมพำเบา ๆ เกี่ยวกับชีวิตคนอื่นในทีม ทุกคนเลยไม่ให้ความสำคัญ เหมือนปากหอยปากปู (การพูดเรื่องเล็กน้อยที่ไม่ค่อยมีสาระจนคนอื่นไม่สนใจ)
- แม้พี่ดาว จะพยายามอธิบายเรื่องงานใหม่ แต่คนในทีมก็ดูจะไม่ใส่ใจ ฟังไปก็เหมือนปากหอยปากปู (การพูดที่ไม่มีใครสนใจ เพราะพูดไปแล้วไม่มีผลหรือไม่มีความหมาย)
- การที่กิตติพงษ์ พูดในที่ประชุมว่าเราต้องการความร่วมมือจากทุกคน ก็แค่เสียงจากปากหอยปากปู ไม่มีใครจริงจัง (การพูดที่ไม่สามารถดึงดูดความสนใจจากผู้ฟัง ทำให้ไม่มีการตอบสนองจริงจัง)
- พิมพ์ชอบนินทาเบา ๆ เกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานว่าใครทำอะไรไม่ดี แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครสนใจ เพราะมันเหมือนปากหอยปากปู (การนินทาเล็กน้อยที่ไม่ได้ส่งผลกระทบหรือไม่มีใครให้ความสนใจ)