สำนวนไทยหมวดหมู่ ต. ตายประชดป่าช้า
ตายประชดป่าช้า หมายถึง
สำนวน “ตายประชดป่าช้า” หมายถึง การกระทำหรือคำพูดที่แสดงออกอย่างประชดประชัน หรือแดกดันผู้อื่น โดยหวังให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกผิดหรือสะเทือนใจ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นตัวเองที่เสียหายหรือเดือดร้อนจากสิ่งที่ทำลงไป เปรียบเสมือนคนที่แกล้งตายเพื่อประชดคนอื่น โดยลืมไปว่าป่าช้าคือที่เผาศพจริง ๆ สุดท้ายจึงกลายเป็นเรื่องเสียหายต่อตัวเองมากกว่าคนอื่น สำนวนนี้จึงใช้ในเชิงเสียดสีถึงผู้ที่ประชดประชันอย่างขาดสติ จนสิ่งที่ทำกลับมาทำร้ายตนเองมากกว่าคนที่ต้องการประชด กล่าวคือ “การแกล้งทำ หรือพูดประชดคนอื่น แต่สุดท้ายต้องเป็นฝ่ายเสียหายจากการกระทำ หรือคำพูดนั้นเอง” นั่นเอง
ที่มาของสำนวน
มาจากการเปรียบเปรยโดยใช้ “ป่าช้า” ซึ่งเป็นสถานที่เผาศพของคนตาย กับการกระทำของคนที่ ตั้งใจทำอะไรบางอย่างเพื่อประชดประชัน แสดงความน้อยใจ หรือเรียกร้องความสนใจจากผู้อื่น เช่น การพูดว่าจะ “ตายให้ดู” เพื่อให้คนรอบข้างสะเทือนใจ
แต่เมื่อเปรียบกับป่าช้าแล้ว หากคนเราตายไปจริง ๆ ก็ต้องถูกนำไปฝังหรือเผาที่ป่าช้า ซึ่งไม่มีใครสะเทือนใจนานนัก และสุดท้ายผู้ที่เสียหายที่สุดก็คือตัวเอง
สำนวนนี้จึงเกิดขึ้นเพื่อสื่อถึงพฤติกรรมประชดประชันที่หวังผลกระทบต่อผู้อื่น แต่กลับลงเอยด้วยผลร้ายต่อตัวเองแทน เป็นการเตือนเชิงเสียดสีว่าการประชดโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง อาจย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองโดยไม่รู้ตัว
ตัวอย่างการใช้สำนวน
- เขาลาออกจากงานเพราะน้อยใจเจ้านาย ทั้งที่ยังไม่มีงานใหม่รองรับ สุดท้ายตกงานอยู่หลายเดือน แบบนี้เรียกว่าตายประชดป่าช้า ตัวเองเดือดร้อนซะเอง (ใช้กับคนที่ประชดแล้วตัวเองลำบาก)
- เธอไม่พอใจเพื่อนในกลุ่ม เลยออกจากกลุ่มแชททั้งหมด แต่สุดท้ายต้องคอยถามข่าวสารจากคนอื่น กลายเป็นตายประชดป่าช้า เสียหน้าแล้วยังลำบากเอง (ใช้กับคนที่ประชดด้วยอารมณ์ชั่ววูบ)
- เขาขับรถออกจากบ้านด้วยความโมโหแฟน ทั้งที่ยังไม่มีจุดหมาย จนรถเสียกลางทาง เคราะห์ซ้ำกลายเป็นตายประชดป่าช้า เสียทั้งเวลาและเงิน (ใช้กับคนที่ประชดด้วยการกระทำแล้วส่งผลเสียต่อตัวเอง)
- ลูกสาวไม่พอใจที่พ่อแม่ไม่ซื้อโทรศัพท์ให้ จึงแกล้งไม่ยอมกินข้าว สุดท้ายป่วยต้องนอนโรงพยาบาล เป็นตายประชดป่าช้าไปโดยไม่คุ้มเลย (ใช้กับการประชดที่กลายเป็นผลร้ายกับตัวเอง)
- พนักงานคนหนึ่งประกาศไม่มาทำงานเพราะรู้สึกไม่ได้รับความยุติธรรม แต่บริษัทกลับไม่สนใจ แถมตัดเงินเดือนอีกต่างหาก เรียกว่าตายประชดป่าช้าเต็ม ๆ (ใช้กับคนที่ประชดเพื่อเรียกร้องความสนใจแต่ล้มเหลว)